Aura’s zien

Wat is nu eigenlijk een aura en kun je aura’s leren zien? De aura is het fijn stoffelijk lichaam dat om ons heen hangt. Volgens de spiritistische leer bestaat de aura uit zeven gekleurde lagen die verbonden zijn met de zeven chakra’s in ons lichaam. Alleen mensen die beschikken over paranormale gaven zijn in staat de aura waar te nemen.

En niet alleen waarnemen; aan de hand van de staat waarin de aura verkeert kunnen zij ook nog exact bepalen hoe het op fysiek en mentaal gebied met iemand is gesteld. Alle kleuren hebben een speciale betekenis en elke aura reader interpreteert deze op zijn eigen manier.

Aura’s zien

En ja. Ook ik was lange tijd van mening dat ik daadwerkelijk aura’s kon zien. Toen ik nog aanhanger was van het spiritistische geloof, volgde ik ooit een cursus ‘intuïtieve ontwikkeling’, waarbij de cursisten werd geleerd aura’s waar te nemen. Wat was ik blij toen ik mijn eerste aura zag en ook nog leerde hoe deze te interpreteren!

Helaas (of gelukkig?) blijkt het allemaal heel wat minder ingewikkeld in elkaar te zitten dan mij destijds werd voorgespiegeld.

We hebben namelijk wel een aura, maar deze is onzichtbaar omdat de aura enkel bestaat uit warmte en een licht statische energie. Dit komt doordat ons lichaam constant warmte uitstraalt naar de omgeving. Warmte die bestaat uit energie, geproduceerd door onze ‘interne fabriek’ die dag en nacht doorwerkt.

Het hart, de ingewanden, hersenen en ademhalingsorganen leveren zonder dat we hier zelf bewust iets voor doen zo’n 100 Watt energie (vergelijkbaar met de warmte van een half kaarsvlammetje) dat via ons lichaam uitstraalt naar de omgeving. Deze warmte- uitstraling; dát is onze aura. Niets meer, niets minder.

Nabeelden

Er is dan ook geen enkele sprake van kleuren, vormen, kieren, lekken, gaten of andere verborgen gebreken in de aura die verraden hoe jij in je vel zit. Statische warmte is immers door niemand met het blote oog waar te nemen. Tenzij je een slang bent met met een speciaal hiervoor ontwikkeld gezichtsvermogen om van grote afstand een prooi te kunnen ontdekken…

Hoewel de aura  voor niemand van de menselijke bevolking waarneembaar is, begrijp ik wel dat sommige personen denken wel degelijk aura’s te kunnen zien. Het is namelijk goed mogelijk om op een bepaalde manier naar iemand te kijken zodat het lijkt of je diens aura ook echt ziet!

Wanneer je lang naar iemands gezicht staart en er af en toe lichtelijk langs kijkt, zie je bij een lichte of donkere zacht verlichte achtergrond op den duur een nabeeld verschijnen, waardoor het lijkt of deze kleur om het hoofd van deze persoon heen hangt. Dit wordt veroorzaakt door het feit dat onze ogen continu in beweging zijn.

Zelfs wanneer we zo strak en zo stil mogelijk naar een voorwerp of persoon proberen te staren blijven onze ogen bewegen met zo’n vijftig trillingen per seconde (!) Op die manier nemen we alle mogelijke beelden waar in onze omgeving.

Hierdoor ontstaan ook de nabeelden van alles wat we in korte tijd waarnemen. De snelheid waarmee onze ogen bewegen maken dat de nabeelden groter zijn dan het voorwerp of de persoon waar we naar kijken, vergelijkbaar met een camera die beweegt terwijl er een foto wordt gemaakt. Hierdoor lijkt het alsof er een aura om het voorbeeld of de persoon heen waaiert. In werkelijkheid is het niets anders dan een nabeeld van waar je naar kijkt.

De kleuren die we dan zien worden veroorzaakt door de werking van onze eigen ogen en niet door het zogenoemde energieveld dat om ons heen zou hangen…

Migraine

Wanneer je je vingers spreidt tegen een donkere of lichte achtergrond zie je tussen je vingers een wit achtige half doorzichtige waas. Mij is vroeger tijdens de cursus intuïtieve ontwikkeling geleerd dat dit de eerste laag van de aura is. Nu begrijp ik pas dat dit niet de eerste laag van je aura is, maar gewoon het nabeeld van je eigen gespreide vingers waar je op dat moment naar kijkt.

Een zelfde soort experiment kun je zelf doen door iemand voor een witte achtergrond (deur of muur) te laten zitten of staan en vervolgens van een afstandje naar hem/haar te kijken. Wanneer je half naar de persoon kijkt en half er langs naar de witte achtergrond, zie je eerst een wit randje om het hoofd van de persoon verschijnen en als je op de juiste manier kijkt komt hier een grotere (gekleurde) bol bij.

Deze kleuren worden door paragnosten aura’s genoemd, maar deze kleuren zien we door de werking van onze eigen ogen en heeft niets met een zekere straling rond de proefpersoon te maken.

Deze theorie wordt bevestigd door het feit dat mensen met (oog)migraine, waarbij een soort van tijdelijke storing optreedt in de hersenen ook vaak nabeelden en/of aura’s om voorwerpen en mensen heen zien. Of zelfs complete schitteringen waarbij het haast onmogelijk is om nog normaal te kunnen kijken.

Onderzoeken

In 1978 heeft er een wetenschappelijk onderzoek plaatsgevonden naar de aura. Tijdens dit onderzoek werd een groep studenten gevraagd dia’s te bekijken waarop enkel silhouetten waren te zien.

Nadat de lens van de camera werd gedraaid en dus op onscherp werd gezet (om het ‘erlangs kijken’ na te bootsen) zagen bijna alle studenten een aura verschijnen rond de silhouetten op het scherm.

Volgens degenen die beweren met het blote oog aura’s te kunnen zien, stralen de kleuren om ons heen behoorlijk uit. Dat betekent dat wanneer iemand om een hoekje staat, de aura voorbij het hoekje zichtbaar zou moeten zijn. Iemand die aura’s kan zien moet dus theoretisch kunnen weten (zien) dat er iemand achter een muurtje staat. Omdat de aura dan dus voorbij het muurtje zou moeten komen.

Uit het onderzoek dat twee IJslandse parapsychologen deden in 1997 bleek dat degenen die beweerden aura’s te kunnen zien niet beter presteerden dan degenen die deze niet konden waarnemen. Waaruit blijkt dat zowel de niet-aurazieners als de wel-aurazieners gokten of er al dan niet iemand achter het muurtje aanwezig was.

Frappant is ook het feit dat aura’s verdwijnen wanneer je met de ogen knippert of naar de persoon toeloopt van wie je de aura waarneemt. Indien de aura werkelijk zichtbaar zou zijn als kleuren en/of licht, zou dit ook zichtbaar moeten blijven na het knipperen met de ogen en wanneer men de persoon in kwestie nadert.

Aura foto’s

Op paranormale beurzen is bijna altijd wel een stand te vinden waar je tegen betaling een aurafoto kunt laten maken. Wie geportretteerd wil worden, moet plaatsnemen tegen een zwarte achtergrond en de vingers op twee kastjes met contactplaten leggen. Daarin zitten sensoren die naar men zegt op bepaalde acupunctuurpunten het elektromagnetisch veld aftasten.

Op een statief staat een grote kast waarin de camera zit. Het toestel is via snoeren verbonden met de sensoren. Het produceert een polaroidfoto van het bovenlichaam van de cliënt. Rond diens hoofd is een kleurenkrans zichtbaar, die door de fotograaf kan worden geïnterpreteerd. Zo kan men uit de kleur van de keelchakra afleiden op welke wijze iemand communiceert. Een blauwe kleur in dit gebied kan duiden op een wat introverte en gereserveerde instelling. Bij vlotte babbelaars zal het gebied eerder rood, oranje of geel zijn.

De aurafoto is feitelijk een dubbelopname. Eerst wordt er een gewone foto van de cliënt gemaakt en daarna wordt de aura er overheen gefotografeerd. De wazige kleuren worden veroorzaakt door een krans van kleine lichtdioden (LED’s) die voor de lens zijn gemonteerd. Deze lampjes belichten het gebied dat nog zwart was.

In sommige toestellen maakt men gebruik van een gekleurd LCD-schermpje en in de meest geavanceerde wordt de foto digitaal bewerkt. In alle gevallen wordt het aura veld kunstmatig gecreëerd. De kleuren die worden opgewekt, zijn afhankelijk van de huidweerstand die in het elektrisch circuit wordt gemeten. Als je handen wat zweterig zijn geworden of als je harder op de contactplaten drukt, dan zal een tweede aura foto een heel ander beeld geven.

Bron: http://www.skepsis.nl/aura.html

Aura reading

Natuurlijk zijn bij iedereen andere kleuren te zien op de foto, anders zou het niet geloofwaardig zijn. Niet iedereen heeft immers dezelfde ‘aura’. Na afloop van het fotograferen kun je de kleuren van de aura laten duiden door een aura reader.

Doorgaans gaat het om beweringen die op heel veel mensen van toepassing zouden kunnen zijn en herken je altijd wel een gedeelte van de informatie in jezelf. Juist dat gedeelte onthoud je – met de rest kun je immers niets – waardoor het een heel goede reading lijkt.

Sommige aura readers houden zich niet zo zeer aan de standaard uitleg van de kleuren, maar kijken tijdens hun analyse ook heel goed naar de persoon zelf en lezen hun cliënten op basis van hun mensenkennis. Dit zijn doorgaans de betere readings. Desondanks wordt de informatie gegeven op basis van menselijke intuïtie en niet op paranormale wijze.

Opvallende bijkomstigheid: Iedere aura reader interpreteert de kleuren weer anders, hetgeen op zijn minst vreemd te noemen is. Bij artsen is het zo dat bepaalde symptomen duiden op een bepaalde kwaal, dit hebben ze geleerd, er zijn duidelijke richtlijnen.

Het zou toch een janboel worden als iedere arts bepaalde symptomen naar eigen voorkeur zou interpreteren. Bij aura readers luistert het allemaal niet zo nauw. Bij de één staat de kleur rood voor woede, bij de ander voor liefde.

Zelf de proef op de som nemen?

Benodigdheden:

• een proefpersoon
• een witte achtergrond
• een zwarte achtergrond

Lees verder in het boek: Glaasje draaien is niet (on)gevaarlijk. Voor bestellen klik >HIER

Rechtstreeks bestellen via de drukker kan >HIER

Paranormaal blog >HOME