Contact met je gids, over gidsen en Google

Een gids, wat is dat? Heeft iedereen een gids en zo ja, hoe krijg je contact met je gids? Veel mensen proberen in contact te treden met hun gids middels automatisch schrijven. En vaak met succes! Even voor de duidelijkheid; een gids is volgens het spiritisme een wijze ziel (geest) die zelf al zo vaak op aarde heeft geleefd dat hij hier niet meer terug hoeft te komen om nieuwe lessen te leren. Alles wat de ziel heeft moeten leren, heeft hij geleerd. Wanneer alle lessen zijn volbracht kan deze ziel fungeren als iemands hoofdgids.

Uw hoofdgids is een ziel die vanaf uw geboorte bij u is en met wie u in een vorig leven een connectie hebt gehad. In de loop der jaren kunt u ook tijdelijk geleid worden door hulpgidsen. Hulpgidsen zijn meestal overleden dierbaren die u in dit leven hebt gekend. Zij moeten aan Gene Zijde nog het een en ander leren en u – onder toezicht van uw hoofdgids – begeleiden is hier onderdeel van.

De taak van de hoofdgids is: u 24/7 te begeleiden in alles wat u doet. Telepathisch- vaak zonder dat u zich hier bewust van bent- geeft uw gids u adviezen, tips en waarschuwingen. Sommige mensen leren mettertijd bewust communiceren met hun gids, terwijl anderen zich zelfs nooit bewust zullen worden van het feit dat ze er één hebben.

Wanneer u met behulp van automatisch schrijven in contact probeert te komen met uw gids, zal de informatie die u doorkrijgt altijd kloppen.

Waarom? Omdat u verwacht dat de informatie zal kloppen en omdat u graag wilt dat de informatie klopt. Als u zelf gefascineerd bent door de Romeinse geschiedenis, zal er wellicht een gids opdoemen in de vorm van een Romeinse keizer. Bent u meer geïnteresseerd in de Indiaanse cultuur, zal zich waarschijnlijk een oud wijs opperhoofd aandienen. Gidsen zijn dus niets anders dan denkbeeldige wijze leiders die u vanuit een bepaalde behoefte zelf creëert in het eigen onderbewustzijn.

Gidsen

Als u werkelijk gelooft in het bestaan van gidsen (zoals ik dit zelf ook jarenlang heb gedaan) is het moeilijk om aan te nemen dat uw gids wel eens uw eigen verzinsel zou kunnen zijn, gecreëerd vanuit uw eigen fantasie en wensdenken. Toch, als u heel diep bij uzelf naar binnen durft te kijken en heel eerlijk tegen uzelf durft te zijn, zult u wellicht moeten toegeven dat u deze beschermheer of vrouw zelf hebt gecreëerd op basis van de behoefte aan iemand die u de weg wijst in combinatie met iets waar uw interesse naar uitgaat.

Toen ik inmiddels zover was, dat ik aan mezelf durfde toe te geven dat dit werkelijk het geval was, nam ik de proef op de som. Hierover straks meer. Laat ik u eerst vertellen hoe ik voor de eerste keer in contact kwam met mijn gids.

Op het moment dat ik voor het eerst echt contact zocht met mijn gids, geloofde ik namelijk nog heilig in het bestaan van gidsen. Ik verwachtte (!) dus ook dat er werkelijk iets zou gaan gebeuren wanneer ik me compleet open zou stellen voor mijn gids. Informatie inwinnen via het Ouijabord of glaasje draaien durfde ik toen nog niet, dus werd het pen en papier.

Op een avond toen iedereen in huis lag te slapen, ben ik met een schrijfblok, een pen en uiteraard een witte kaars en zuiverende wierook (mirre) ter bescherming aan de eetkamertafel gaan zitten. Ik vroeg mijn gids om me te beschermen tegen eventuele kwaadwillende entiteiten die ik op deze manier zou kunnen aantrekken, visualiseerde mezelf in een wit stralend beschermend licht zoals ik dit had geleerd en zette de punt van de pen, die ik losjes in mijn hand hield, op de lege pagina van het schrijfblok.

Ik wilde beslist niet dat er tijdens het channelen zomaar iemand ‘in mij’ zou komen, dus ik sprak af met mijn gids dat hij of zij eventuele boodschappen op telepathische wijze aan mij zou doorgeven, zodat ik deze zelf zou kunnen opschrijven.

Kenia

Enkele minuten nadat ik – starend in de vlam wachtend op wat komen ging – aan tafel zat, kreeg ik plotseling een visioen van een zwarte vrouw met een vriendelijk gezicht. Hoewel ze een Afrikaanse doek om haar hoofd had geslagen, wist gevoelsmatig dat zij onder deze doek kort zwart kroeshaar had. Dit moest mijn gids zijn! Vervolgens popten er uit het niets allerlei losse woorden in mijn gedachten op. Ik deed mijn best om alles zo snel mogelijk te noteren en zag tot mijn verbazing uiteindelijk dit op papier staan:

1863
slavernij
plantage
Kenia
zusje

Hieruit maakte ik op dat de zwarte vrouw die ik zojuist in gedachten had gezien familie van mij moest zijn geweest. Zij was vroeger mijn zusje. Kennelijk waren we beiden Keniaans en hadden we samen gewerkt als slavin op een plantage! Ik was nu wel heel erg benieuwd naar haar naam…

Ik was er van overtuigd dat ik voor het eerst werkelijk contact had gehad met mijn gids en bedankte haar voor de informatie die ze mij had doorgegeven. Omdat ik haar tijdens ons eventuele volgende contact graag bij haar naam wilde noemen, vroeg ik: ‘Gids, kun je me alsjeblieft vertellen hoe je heet?’ Als antwoord kreeg ik in gedachten, in een flits een kort fragment van de kinderfilm ‘Matilda’ te zien, het verhaal over het meisje met de telekinetische krachten.

‘Is jouw naam Matilda?’ vroeg ik ter bevestiging. In mijn visioen knikte de vrouw me vriendelijk toe.

Wat was ik blij! Het kon niet missen. Na al die jaren gissen wie hij of zij was, had ik daadwerkelijk contact met mijn gids! Ik bedankte haar nogmaals en besloot direct het fijne ervan te achterhalen op het internet.

Ik typte alle mogelijke woordencombinaties in op Google, maar al snel liep ik vast. In het Nederlands vond ik alleen het jaartal terug; dit was het jaar waarin de slavernij eindelijk werd afgeschaft. Deze informatie klopte in ieder geval wel met de andere informatie (plantage, Kenia, slavernij) die ik van Matilda had gekregen!

Matilda

Na dit eerste contact met mijn gids Matilda, volgde een uitgebreide zoektocht van twee dagen en nachten. Ik typte in het Engels de ene woordenstroom na de andere in de balk van de zoekmachine. Slavery – black woman – Matilda – sister – black slavery woman – etc. Ik ploos alles tot op de bodem uit en uiteindelijk had ik dan ook alle ontbrekende puzzelstukjes gevonden. Ik wist nu exact wie mijn gids was, hoe zij heette, waar ik haar van kende en wat haar levensverhaal was. En….waarom ze uitgerekend mij had gekozen om te begeleiden!

Gidsen Matilda Jane Burton (1848 – 1934) was een zwarte slavin die als kind verkocht werd aan een boerengezin in Kentucky voor wie zij werkte op een plantage, waar zij later haar man Willis Murphy zou leren kennen die werkzaam was bij de naastgelegen boerderij. Ondanks het zeer ongebruikelijk was kregen de geliefden toestemming om te trouwen. Hoewel de vrouw voor wie Matilda werkte haar verre hield van schoolboeken, leerde ze haar wel het één en ander over poëzie en muziek waar Matilda enorm van genoot.

Matilda hield net als ik van muziek. Als jong meisje deed ik al niets anders dan zingen en dansen. Ook schreef ik vanaf mijn tiende jaar zelf gedichten, Matilda had mij hierbij, gezien haar liefde voor poëzie, vast bij geholpen.

Met Willis kreeg zij twee zoons; Rob en Buddy. Willis sloot zich na de beëindiging van de slavernij, tijdens de burgeroorlog aan bij het leger waarna er nooit meer iets van hem vernomen werd. Matilda ging ervan uit dat hij was gesneuveld.

Zelf verloor ik mijn geliefde op het moment dat we hadden besloten te gaan trouwen. Matilda had mij gezien haar ervaringen vast bijgestaan in het verwerken van dit verdriet.

Matilda verhuisde met haar twee zoons naar Dayton en werkte daar als wasvrouw. Daarbij volgde zij avondschool en leerde zij lezen en rekenen om zo haar eigen administratie bij te kunnen houden. Tevens leerde ze de twintig jaar oudere militaire veteraan Joshua Dunbar kennen en kreeg samen met hem nog een zoon; Paul Laurence Dunbar (1862 – 1906) . Matilda’s zuster Rebecca Voss gaf Paul zijn tweede naam Laurence.

Rebecca was Matilda’s enige zus; dit zou ik dan moeten zijn geweest gezien het woord ‘zusje’ dat ik had doorgekregen…

Omdat het moeilijk voor hen was de eindjes aan elkaar te knopen, maakte zowel Matilda als Joshua lange dagen en reageerden vervolgens hun ergernissen en frustraties bij thuiskomt af op elkaar. Joshua verloor zijn baan en begon steeds meer te drinken. Toen Paul slechts twee jaar oud was scheidden zijn ouders.

Ikzelf ben ook gescheiden van een man die niet tegen alcohol kon, Matilda had mij hier vast in gesteund en mij geholpen bij het doorhakken van de knoop om bij hem weg te gaan.

Paul Dunbar

Paul Dunbar begon al met schrijven toen hij amper zes jaar oud was. Zijn moeder Matilda moedigde hem aan om veel te lezen en maakte hem enthousiast voor poëzie. Hij nam de liefde voor gedichten van haar over en zou later de eerste zwarte schrijver en poëet worden die daadwerkelijk boeken publiceerde. Mede dankzij de onvoorwaardelijke steun van zijn moeder Matilda wist hij dit te bereiken.

Gidsen Toen Paul negen jaar was kreeg hij nog een zusje. Hoewel Matilda en Joshua gescheiden waren, bleek Matilda toch weer zwanger van hem te zijn. Hoewel Joshua niets met het kind te maken wilde hebben, hield Matilda de baby. Ze kreeg een dochtertje genaamd Elizabth Florence (1873 – 1876) die stierf op drie jarige leeftijd als gevolg van ziekte en ondervoeding. Hoewel zij een zwaar leven leidde als alleenstaande moeder hielp zij Paul trouw met zijn huiswerk en werkte ze hard om zijn opleiding te kunnen betalen.

Dankzij Matilda’s inzet kon Paul naar Daytons Central High School waar hij de enige Afrikaans Amerikaanse student was. Ook steunde zij hem door dik en dun in zijn plannen om schrijver te worden.

Ook ik heb kinderen uit verschillende huwelijken gekregen en heb het net als Matilda een poosje als alleenstaande moeder moeten zien te redden. Mijn jongste zoon heb ik jarenlang zowel thuis als op school bijles gegeven omdat hij moeite had met leren. Matilda had mij hier destijds vast bij geholpen!

Paul stierf op 34 jarige leeftijd – helaas veel te jong – aan de gevolgen van tuberculose.

Op 34 jarige leeftijd publiceerde ik mijn eerste boek. Ik was er dan ook beslist van overtuigd dat Matilda mij ook hierbij had geholpen en mij hierin de juiste weg had gewezen.

Herkenbaar

Bij alles wat ik las viel mijn mond open van verbazing. Alles was zo herkenbaar! Het kon gewoon niet anders dan dat Matilda mijn gids moest zijn. Gezien haar eigen ervaringen tijdens haar leven hier op aarde kon zij mij als geen ander bijstaan tijdens de moeilijke momenten in mijn eigen leven en mij hierbij de juiste weg wijzen.

Jaren lang heb ik geloofd dat mijn gids Matilda was. Ik voerde in gedachten zelfs hele gesprekken met haar omdat – zo dacht ik – zij ook degene was die mij hielp tijdens de tarot-en foto readings die ik deed voor mijn cliënten. Later, toen ik meer leerde over psychologie en (menselijke) intuïtie, begon ik alles meer te relativeren en deed ik een aantal opmerkelijke ontdekkingen.

Als tiener keek ik graag naar een Nederlandse TV serie getiteld ‘Vrouwenvleugel’, over het wel en wee in een vrouwengevangenis. Eén van de gevangenen was Smorrie, een vriendelijke, wijze Surinaamse vrouw die daar vast zat vanwege de moord op de man die haar dochter een overdosis drugs had gegeven.

Smorrie deed zo nu en dan helderziende waarnemingen voor haar medegevangenen. Hierbij rookte ze een dikke sigaar hetgeen haar hielp in trance te geraken. Als tiener had ik maar wat graag een Smorrie gekend die dit eens voor mij had kunnen doen. Het was dus niet zo vreemd dat ik jaren later, toen ik in contact probeerde te komen met mijn gids, in gedachten een zwarte vrouw zag die als twee druppels water op Smorrie leek.

Alle woorden die ik naar aanleiding van de zwarte vrouw ‘doorkreeg’ hadden uiteraard ook te maken met de Afro Amerikaanse geschiedenis. Het onderbewustzijn is immers altijd op zoek naar verbanden en herkenning. Het zou hoogst onwaarschijnlijk zijn geweest om na het ‘zien’ van een een zwarte dame, woorden op te schrijven die in verband stonden met de val van de Berlijnse Muur, ik noem maar even iets. (Al weet ik haast zeker dat ik zelfs dan na lang zoeken ‘kloppende’ verbanden had kunnen leggen op het internet!)

TV gids

Wat betreft haar naam; Matilda. Hoe kwam ik daar dan zomaar op? Als ik heel eerlijk ben, werd de week voor ik in contact probeerde te komen met mijn gids, de film Matilda op TV uitgezonden. En hoewel ik destijds de film niet had gezien, heb ik er wel een artikeltje over gelezen in de TV gids en er een voorstukje van voorbij zien komen tijdens de reclameblokken op TV, waardoor dit fragment dus stond opgeslagen in mijn onderbewustzijn.

Niet alleen de naam Matilda, ook de visioenen en de beelden die ik in gedachten zag tijdens dat eerste gesprek met mijn gids, waren bij nader inzien allemaal afkomstig uit mijn eigen onderbewustzijn. En de informatie die ik vervolgens naar aanleiding van dit alles op internet vond, had op mij duidelijk het Forer-effect…(zie: warm reading)

Mimi

Op het moment dat ik in contact probeerde te komen met mijn gids, was ik nog niet op de hoogte van de werking het Forer- effect. De informatie over dit onderwerp kwam ik pas een paar jaar later tegen toen ik mijn twijfels begon te krijgen over hetgeen ik als kind allemaal had geleerd over het spiritisme en zelf op onderzoek uit ging. Pas toen ik meer leerde over het Forer effect, begreep ik dat ik alle informatie over Matilda had betrokken op mezelf, omdat ik ook graag wilde dat zij mijn gids was.

Ik besloot nogmaals de proef op de som te nemen.

Op basis van mijn eigen creativiteit schreef ik uit de losse pols enkele willekeurige steekwoorden op. Op internet zou ik opnieuw op zoek gaan naar eventuele verbanden tussen deze woorden. Dit met de bedoeling om te bekijken wat eruit zou komen en vooral: of ik mezelf hier ook in zou herkennen.

1833
Mimi
danseres
Parijs
muziek

Via Google kwam het volgende eruit. Uiteraard is over Mimi veel meer informatie te vinden, maar ik noteer enkel even het meest relevante uit de tekst om aan te tonen dat ook het levensverhaal van Mimi overeenkomsten met mijn eigen leven vertoonde en ook zij dus in aanmerking had kunnen komen als mijn gids, als ik die eerste keer op bovenstaande steekwoorden had gegoogeld.

Maria Fransesca Bia (1809 – 1889), ook wel Mimi genoemd, was danseres, zangeres en toneelspeelster. Zij trouwde twee maal. (Net als ikzelf). De eerste keer met Reinier Engelman, toneelspeler en Schouwburgdirecteur.

Hoe toevallig, mijn eigen – eerste – grote liefde was eveneens werkzaam in de showbizz.

Met hem kreeg zij vier kinderen. De tweede maal trad zij in het huwelijk met Jan Eduard de Vries, toneelspeler, decorateur en schouwburgdirecteur. Mimi’s ouders waren beiden bekende dansers waardoor zij al snel in aanraking kwam met het show wereldje.

Vanwege haar opvallende talent danste zij op zeer jonge leeftijd al in grote balletvoorstellingen. Op haar tiende kreeg zij haar eerste sprekende rol in treurspel Athalia, waarin zij de rol vertolkte van koning Joas.

Dit had ik kunnen opvatten als een wonderlijk toeval, omdat mijn eigen naam Nathalie een afleiding is van de naam Nathalia.

Op haar veertiende trad Mimi voor het eerst op als sopraanzangeres.

Hoewel ik geen sopraanzangeres ben, heb ik wel enkele jaren opgetreden als leadzangeres van een rock-coverband, waardoor ik had kunnen denken dat Mimi als mijn gids mij op dit gebied destijds had geholpen bij het in vorm krijgen en houden van mijn stem en het overwinnen van mijn plankenkoorts.

In 1824 trad zij voor het eerst op in de Nederlandse schouwburg waar zij Reinier Engelman ontmoette die veertien jaar ouder was dan zij.

Zangeres

Mimi maakte carrière als zangeres, danseres en later ook als toneelspeelster. De recensies die zij kreeg waren lovend. Niet alleen vanwege de prestaties die zij neerzette op het podium, maar ook vanwege haar schoonheid, uitstraling en persoonlijkheid.

Ik was als tiener behoorlijk onzeker dus ging op zoek naar manieren waarop ik mijzelf mooier zou kunnen maken met make-up. Hierin sloeg ik destijds wat door, mijn make-up oogde dramatisch, met veel kohl, mascara en donkere oogschaduw. Als ik had geloofd dat Mimi mijn gids was had ik kunnen denken dat Mimi – met al haar toneelervaring waar ongetwijfeld ook veel make-up aan te pas was gekomen – mij hierin vast de weg had gewezen.

In 1845 overleed Mimi’s echtgenoot na een lang ziekbed.

Dit had ik kunnen betrekken op de periode waarin ik mijn eigen eerste geliefde, eveneens aan een slopende ziekte verloor. Als ik nog in gidsen had geloofd zou ik wellicht hebben gedacht dat Mimi mij – gezien haar eigen ervaring – had bijgestaan tijdens de verwerking van dit verdriet.

In 1865 hertrouwde Mimi met haar nieuwe liefde Jan Eduard de Vries.

Als ik had geloofd dat Mimi mijn gids was, had ik ook hier een toevallige overeenkomst in kunnen zien. Ik hertrouwde na het verlies van mijn geliefde ook met de tweede grote liefde in mijn leven.

Conclusie: Eigenlijk kunt u met alle willekeurige woorden allerlei verbanden leggen en uit alle teksten – over wie dan ook – overeenkomsten halen die in verband staan met uw eigen ervaringen. Alle overeenkomsten die ik las in de stukken die ik over mijn – vermeende – gids Matilda vond, waren dus niets anders dan een aardig toeval. Daarbij wilde ik natuurlijk ook graag de overeenkomsten zien. Immers, ik had niet voor niets bijna twee dagen en nachten achter elkaar gegoogeld en gepuzzeld om het hele verhaal ‘sluitend’ te krijgen!

De informatie die ik daarna op internet vond over Mimi, naar aanleiding van mijn zelfbedachte steekwoorden, bevatten eveneens een aantal opvallende overeenkomsten. Er is namelijk altijd wel iets wat je met jezelf in verband kunt brengen en waardoor je dus zou kunnen geloven dat deze informatie afkomstig is uit de kosmos, het hiernamaals of de geestenwereld.

Zelfs automatisch of telepathisch schrijven heeft dus niets te maken met gidsen, geesten of anderszins contact met Gene Zijde. Het komt allemaal voort uit uw eigen onderbewustzijn en vervolgens vult het internet de rest voor u in. Gevaarlijk? Nee. Leuk? Wellicht. Interessant? Absoluut!

Misschien is het een aardig idee om dit zelf ook eens te proberen. Niet zo zeer om te achterhalen wie uw gids is, maar om te kijken wat er uit uw eigen onderbewustzijn vandaan getoverd kan worden. Wie weet wat voor leuke dingen u op het internet te lezen krijgt die u anders nooit te weten zou komen? Uit alle woorden die u opschrijft kunnen bijzondere combinaties voortkomen. Het zoeken naar de juiste verbanden tussen alle woorden kan heel veel tijd kosten, soms zelfs een dag of langer, maar het resultaat is doorgaans zeer vermakelijk.

Paranormaal blog >HOME