The history of spiritualism

Al eeuwen lang probeert men in contact te komen met geesten. Maar wat weten we eigenlijk van de geschiedenis van het spiritisme? Waar en wanneer is het ontstaan? Het communiceren met overledenen vindt zijn oorsprong in  Griekenland, om en nabij 540 voor Christus. Al ruim twee en een half duizend jaar probeert de mens dus al in contact te treden met de doden!

In het oude Griekenland hield men seances waarbij men op een stenen plaat allerlei tekens had gezet. Op deze stenen plaat bevond zich een rijdende tafel op wielen die zich van teken naar teken bewoog, net zoals de planchette van het Ouijabord zoals we dat nu kennen. Niet bekend is of de Griekse ´zitters´ook hun vingers op de rijdende tafel plaatsten (zoals wij dit doen op een glas of planchette) of dat deze uit zichzelf bewoog.

Deze ‘stenen plaat-methode’ was een initiatief van Pythagoras, die dit overigens niet zelf had uitgevonden, maar zich hiertoe had laten inspireren tijdens een van zijn reizen naar het Verre Oosten. De werkelijke oorsprong van het ‘geesten oproepen’ op deze wijze zal dus altijd in mysterie gehuld blijven, al zijn er aanwijzingen dat communiceren met de doden op deze wijze afkomstig is uit China.

China

In de beginjaren van 1800 hielden veel Chinezen zich – gewoon thuis en met de kinderen – al bezig met het oproepen van geesten. Men weet niet hoe lang dit ritueel al onderdeel uitmaakt van de Chinese cultuur, maar de werkwijze ging als volgt.

Een gladde tafel of vloer werd bestrooid met meel. Vervolgens namen twee personen tegenover elkaar plaats aan het met meel bestrooide oppervlak. Tussen hen in hielden zij een rieten mandje waaraan een eetstokje bevestigd was.

De punt van dit stokje stak omlaag in het meel. Nadat de twee ‘zitters’ de geesten hadden aangeroepen, begon het rieten mandje te bewegen waardoor het stokje dat eraan was bevestigd, boodschappen schreef of tekens maakte in het meel.

Christendom

In tegenstelling tot in China, was de rijdende tafel op het stenen plateau in Griekenland lang niet voor iedereen bestemd. Enkel zeer hooggeplaatste lieden werden uitgenodigd deel te nemen aan dergelijke seances. Sterker nog; de ‘gewone’ mens was niet eens op de hoogte van het bestaan van de rijdende tafel!

Enkel filosofen en priesters hadden het voorrecht om ermee te mogen werken. Tot de opkomst van het christendom in Europa een feit was. Toen werd het in contact treden met overledenen ten strengste verboden. Voor iedereen. Het was iets duivels. En daarmee uit.

Op het moment dat de macht van het christendom afnam, en de wetenschappers meer de overhand kregen, kwam dit het ‘geesten oproepen’ evenmin ten goede. Deze bezigheden werden door de wetenschap weggezet als bijgeloof en onzin, waardoor de machthebbers van Europa het wel uit hun hoofd lieten zich hier verder nog mee in te laten. Immers, niemand wilde het etiket: ‘bijgelovige’ opgeplakt krijgen; deze betiteling zou diens status direct naar beneden halen.

In Griekenland werd het communiceren met geesten om die reden dan ook per direct gestaakt. Ook al lijkt het idee van ‘geesten oproepen’ dus ooit te zijn ontstaan in China en Griekenland, zeker weten doet men dit niet.

Mr. Splitfoot

Het spreken met geesten op grootschaliger wijze, begon ooit in Hydesville (Amerika), in 1848 toen drie zusjes (Margareth, Lea en Kate Fox) hun ouders en buurtbewoners wijs maakten dat zij contact hadden met een geest in hun huis.

De twee jongste zusjes Margareth en Kate begonnen hiermee. Nadat zij hun vader, moeder en oudere zus Lea hadden overtuigd van het feit dat zij werkelijk contact hadden met gene zijde, schakelde Lea de buren in om te komen kijken en luisteren naar de klopgeest.

Zij lieten tijdens het communiceren met de geest onder andere hun leeftijden kloppen en bedachten dat één keer kloppen ‘nee’ betekende, twee keer kloppen ‘misschien’ en drie keer kloppen ‘ja’. Tevens creëerden zij een methode om de geest woorden te laten spellen door te kloppen tot een letter in het alfabet was bereikt Bijvoorbeeld vier keer kloppen: D, vijf keer kloppen: E.

De zusjes noemden hun klopgeest Mister Splitfoot, een bijnaam voor de duivel (vanwege diens gespleten hoeven). Toen de buren kwamen kijken waren zij er haast van overtuigd dat iemand in het huis moest zijn vermoord en dat de geest van het slachtoffer in het huis was blijven ronddolen.

De gebeurtenissen in en rond het huis van de Fox familie ging van mond tot mond, waardoor zij binnen een tijdsbestek van twee jaar uitgroeiden tot beroemde mediums die overal werden gevraagd om hun paranormale kunsten te vertonen.

Lea – die zich inmiddels had opgeworpen als manager – verzorgde door het hele land allerlei seances, optredens en andere bijeenkomsten voor haar paranormale zusjes, met als gevolg dat vele anderen plotseling ook beweerden te kunnen communiceren met geesten.

Iedereen wilde hen imiteren en ook op die manier geld verdienen met het organiseren van seances. De zusjes Fox zijn dan ook toonaangevend geweest tijdens de ontwikkeling van het spiritisme.

Dansende tafels

Spiritistische kerken en gemeenschappen schoten als paddenstoelen uit de grond en allerlei nieuwe manieren om in contact te treden met de doden dienden zich aan. Een van deze methoden was het laten dansen van tafels. Hierbij was het de bedoeling dat alle aanwezigen plaats namen rond de tafel en daarbij hun vingertoppen op het blad lieten rusten.

Zoals de zusjes Fox hun geest lieten kloppen tot een bepaalde letter in het alfabet was bereikt, zo zeiden andere spiritisten het alfabet op en lieten de tafel op en neer springen op het moment dat de juiste letter was bereikt. Op die manier konden ze de geest hele woorden en zelfs zinnen laten spellen.

Omdat deze manier van werken een behoorlijk bewerkelijke, tijdrovende (en vaak langdurige en dus vervelende) methode bleek, werd er op een gegeven moment aan een van de poten van de dansende tafel een potlood bevestigd en daaronder een stuk papier neergelegd. In de hoop dat op deze manier de geest via de tafel zelf boodschappen kon schrijven, maar ook deze werkwijze leverde helaas niet het gewenste resultaat op.

Men gaf echter niet op en bleef allerlei methoden verzinnen en uitproberen om het communiceren met geesten te verbeteren en te vereenvoudigen. Met de komst van het Ouijabord leek men het ei van Columbus te hebben uitgevonden. Of…?

Read more in the book 'Glass spinning is not (un)dangerous. For online ordering click >HERE

You can order directly from the printer >HERE

Paranormal blog >HOME