Fijn fout zomerverhaal: Russisch ei

Een hete nacht kan je flink van je sokken blazen. Letterlijk, in Nadja’s geval…

2008, een vrijdagmorgen in augustus, 11:00. Het is nu alweer bloedheet. Nadja is net wakker. Ze zit juist met een kop koffie, in haar BH op de bank nog bij te komen als ze wordt opgeschrikt door het schrille geluid van de deurbel. Ze heeft totaal  geen zin in bezoek. Van wie dan ook.

Maar degene die voor de deur staat denkt daar anders over. Kennelijk wil hij (of zij) Nadja toch dolgraag even spreken, want hoewel ze geen gehoor geeft, blijft de bel gaan. Nadja voelt zich hierbij hoogst ongemakkelijk, want ze hoort aan de beltoon dat de ongenode gast boven voor haar voordeur staat. En dus niet zoals gebruikelijk beneden voor de gesloten entreedeur van het kleinschalige appartementencomplex waar ze woont.

Omdat er momenteel een appartement op één hoog leeg staat en er dus geregeld bouwvakkers in en uit lopen om werkzaamheden te verrichten, staat de entreedeur vandaag vermoedelijk open op de haak. Nadja kan ook niet op de videofoon zien wie er beneden voor de deur staat omdat de bezoeker dus al naar boven is gelopen. Dilemma. Open doen of niet? Had ze maar een kijkgaatje!

De bel gaat nog eens. En nog eens. De persoon in kwestie is hardnekkig en kennelijk vastbesloten zijn zin door te drammen. Nadja wordt nieuwsgierig naar wie dit nu toch kan zijn, maar tegelijkertijd bekruipt haar een onbehaaglijk gevoel.

Iemand die haar persoonlijk kent zou in een noodgeval haar naam roepen of haar even mobiel bellen. Deze bezoeker doet geen van beide, blijft enkel stug volhouden.

Sissend geluid

Terwijl het bellen blijft voortduren piekert Nadja zich suf. Wie zou koste wat het kost binnen willen komen om wat voor reden dan ook, zonder haar eerst even te bellen om te checken of ze überhaupt thuis is? Het moet haast wel iemand zijn die ze niet persoonlijk kent. In dat geval maakt het indringende bellen haar zelfs een klein beetje bang.

Nadja heeft geen rust meer en besluit zich snel aan te kleden. Terwijl ze op haar tenen langs de voordeur loop waar nog steeds iemand bezig is een bezoek te forceren, hoort ze plotseling een akelig krassend geluid. Alsof iemand met lange halen een vijl langs haar deur haalt.

Ook hoort ze gemorrel aan het slot. De schrik slaat Nadja  om het hart. Iemand probeert binnen te komen!

Ze wacht geen seconde langer en belt de politie. Het krassen op haar deur gaat ondertussen door evenals het wrikken aan haar slot. Ze probeert kalm te blijven en fluistert in de hoorn dat er op dit moment bij haar wordt ingebroken. Ze wil dat de dader op heterdaad betrapt wordt dus zorgt ze dat degene die haar deur probeert te forceren niets hoort van haar telefoongesprek.

De telefoniste in de meldkamer staat haar te woord en vraagt haar aan de lijn te blijven. Ondertussen belt ze haar collega’s om te zeggen dat ze zo snel mogelijk een auto richting Nadja’s adres moeten sturen. Bij de deur hoort  Nadja nu een soort sissend geluid. Als ze gaat kijken ziet ze nog net hoe de tochtstrip tussen de deur en het kozijn wordt weggetrokken. Degene die probeert binnen te komen is nu al halverwege!

De telefoniste probeert haar gerust te stelen en vraagt wat er gebeurt, wat ze hoort en of ze alleen thuis is. Waar blijft die politiewagen nu!

Pinpas

Met de telefoon in haar hand is Nadja  in de lange hal gaan staan waar ze direct zicht heeft op de voordeur. Heel even is het stil. Dan hoort ze een klik.

Degene aan de andere kant van de deur  heeft bereikt wat hij of zij wilde en de deur gaat langzaam open. Nadja staat erbij en kijkt ernaar en is zich volledig bewust van het feit hoe vreemd het is om te zien hoe de deur door iemand wordt opengedaan die geen sleutel heeft en niet te weten wie of wat er nu gaat komen.

Dan staat ze oog in oog met de dader.

Het is Chris!

Hij wappert met zijn pinpas waarmee hij kennelijk de deur heeft geforceerd. De schrik slaat haar om het hart; zou hij het weten van Kaj?

‘Ik ken hem…’ is het enige dat ze kan uitbrengen tegen de telefoniste die nog steeds aan de lijn hangt.

Ondertussen heeft Chris de deur achter zich gesloten waarna hij rustig doorloopt naar de huiskamer. ‘Wie is het?’ vraagt de stem aan de andere kant van de lijn.

‘Mijn vriend…’

Pistool

Op dat moment kijkt ze recht in de loop van het pistool dat hij van dichtbij op haar gericht houdt. Met zijn andere hand gebaart hij met zijn wijsvinger over zijn lippen dat ze moet zwijgen. Nadja’s hartslag schiet ter plekke omhoog, ze hoort het letterlijk bonzen in haar oor.

Langzaam pakt Chris de telefoon uit haar hand en verbreekt de verbinding.

‘Ze zijn al onderweg…’ fluistert Nadja. Haar keel is dik.

‘Doe alsjeblieft dat pistool weg. Ik hou van je!’

Chris kijkt haar doordringend aan met zijn pikzwarte ogen.

‘Is dat zo?’

Nadja knikt heftig van ja.

‘Heel veel!’

In plaats dat Chris het wapen weg doet spant hij met zijn duim de haan van het pistool,  zijn harde koude blik onafgebroken op haar gericht. Nadja is misselijk van angst. Als hij nu de trekker overhaalt…

‘Ik hoor heel andere verhalen…’antwoordt Chris.

‘Ik hoor dat jij godverdomme een of andere Jodokus Kwak ligt te neuken terwijl ik aan het werk ben!’

‘Wélke Jodokus Kw…’

‘Houd je bek!’

Brancard

De ader in zijn hals zwelt op. Vlokken wit speeksel afkomstig uit zijn mond dwarrelen door de lucht. ‘Ik loop voor spot voor het hele dorp! Kijk Chris nou gaan, die lul. Zijn wijf ligt een of andere knuppel te naaien! Dit pik ik niet, hoor je! Van niemand niet!’

Terwijl de tranen over haar wangen stromen priemt hij met een van woede rood aangelopen gezicht bij elke zin die hij uitspreekt de loop van zijn zware zwarte gun dreigend in haar richting.

‘ Ik wálg van jou, weet je dat! Je bent een gore slet! Een vieze, vuile, hoer! Dát ben je!’

Na het oorverdovende schot waarvan de knal nog nafluit in haar oren voelt Nadja hoe ze op een brancard voorzichtig de ambulance in wordt geschoven.

Wat gebeurt er allemaal. Is het wel de bedoeling dat ze bij bewustzijn is?

‘Slagaderlijke bloeding’, hoort ze de artsen zeggen.

‘Schedelbasis fractuur.’

Wanneer ze tenslotte haar ogen opent is het nog half donker en ligt ze op haar rug in bed. Als ze langs haar lichaam naar haar voeten kijkt ziet ze dat ze van top tot teen is toegedekt onder een groot wit laken.

Ze begrijpt er niets van. Is ze dood?

Maar wanneer ze nogmaals kijkt blijkt ze niet in een ziekenhuisbed te liggen maar gewoon thuis, in haar eigen slaapkamer. De zon piept door de kier van de gordijnen met het vertrouwde luipaard printje heen en de witte doek die over haar heen ligt is ook gewoon haar eigen laken waar ze vanmorgen vroeg onder was gaan liggen omdat het te heet was om onder het dekbed te slapen. Kennelijk is ze toch nog even in slaap gesukkeld.

Langzaam gaat ze recht op zitten.

Wat een nachtmerrie.

En zo levensecht.

Ze weet het nu echt zeker, ze moet van Chris af!

De avond ervoor…

Chris en Nadja zijn een half jaar samen als Nadja  bij een beach club Kaj tegen het grote zongebruinde lijf loopt. Nadja ziet hem staan achter de draaitafel op het strand, waar ze op een doordeweekse donderdagavond – nota bene met tegenzin – door haar vriendin Nienke mee naartoe is gesleept.

Een paar vrienden van haar vieren hier samen hun verjaardag. Nadja kent ze amper dus weet ze eigenlijk niet zo goed wat ze hier te zoeken heeft.

Dat verandert echter snel als ze merkt dat die enorme blonde sexy Viking van een DJ duidelijk oogcontact met haar zoekt. Bij het zien van deze bijna twee meter lange gespierde reus, gehuld in een wit T.shirt en dito bermuda waaronder ondanks zijn getrainde figuur toch voorzichtig de contouren van een Bourgondisch leven zichtbaar zijn, weet ze zeker: dit is een ernstig geval Lust At First Sight!

‘Dank je wel schoonheid’, zegt hij enigszins verlegen wanneer hij het glas cola dat ze hem heeft gebracht in één teug heeft leeggedronken. ‘Mag ik op deze vierkante meter deze dans van u?’

Zijn aanraking benadert in haar buikstreek het gevoel van een vrije val in de achtbaan. Met haar armen om zijn middel geslagen en haar gezicht tegen zijn gespierde borstkas gedrukt ruikt ze een opwindende combinatie van Hugo Boss en een vleugje vers mannenzweet.

Juist wanneer hij haar met zijn groen blauwe ogen van dichtbij strak aankijkt en ze verwacht dat hij haar gaat kussen, laat hij haar langzaam doch beslist los om zijn taak als DJ weer te hervatten.

Russisch ei

De rest van de avond wijkt ze niet van zijn zijde. Hoewel hij niet al te spraakzaam is doet elke glimlach of knipoog die hij haar gunt haar maag drie keer omdraaien.

Na afloop van het feest, wanneer hij – nog steeds zwijgend – bijna al zijn spullen in zijn auto heeft geladen, twijfelt Nadja of ze hem zal vragen met haar mee te gaan. Hoewel Chris geen sleutel heeft, heeft hij nog wel eens de hinderlijke gewoonte om onaangekondigd en dronken bij haar aan de deur staan.

Gelukkig is dit vandaag niet aan de orde. Chris is steigerbouwer en moet dus morgenochtend gewoon vroeg werken. Waarschijnlijk ligt hij al lang te slapen.

‘Waar ben jij mee bezig, Russisch ei?’ vraagt Nienke die opeens naast haar staat. ‘Russisch ei’ is de bijnaam die haar vriendin haar zelf heeft gegeven. ‘Russisch’ vanwege haar Russische afkomst, ‘ei’ vanwege haar niet altijd even handige acties.

Nadja haalt haar schouders op. Ze is Chris sowieso al een poosje zat. Hij drinkt en snuift meer dan goed voor hem is en kan nogal eens onredelijk, achterdochtig en jaloers zijn.

Vorige week nog vloog zijn bord patat door de kamer. De vetvlekken zitten nog op het behang en gisteren haalde ze tijdens het stofzuigen nog steeds versteende frieten onder de bank vandaan.

‘Je weet hoe Chris is’,  waarschuwt Nienke. ‘Kijk alsjeblieft uit, Nad’.

Dan staat Kaj plotseling achter haar.

‘Boe’, zegt hij droog. ‘Ga je mee?’

‘My place?’ reageert Nadja als vanzelf.

Fuck Chris, denkt ze. Morgen maak ik het uit.

Kaj knikt. ‘Oké’.

Voor ze bij hem instapt werpt ze nog even een blik naar Nienke die haar wenkbrauwen hoog optrekt. Nadja kent die blik van haar vriendin maar al te goed. Nienke maakt zich zorgen. En gezien  Chris’ temperament niet helemaal onterecht. Maar Nadja is tè verliefd om hier nu al te veel bij stil te staan.

Kopjes

In de auto, terwijl uit de speakers Eric Prydz’ ‘Call on me!’ galmt, kijkt Kaj stil voor zich uit over de weg. Zijn ogen zijn werkelijk prachtig in het bleke schijnsel van zijn dashboard.  Lange wimpers ook. Volle wenkbrauwen. En dan die mooie zwoele lippen, Nadja zou de hele nacht wel naar hem kunnen blijven kijken. Kaj voelt zich duidelijk ongemakkelijk onder Nadja’s starende blik.

‘In het dashboardkastje liggen CD’s’, gebaart hij.

Nadja vindt de muziek die nu opstaat prima.

Toch, omdat ze benieuwd is waar hij van houdt, opent ze het kastje en bekijkt ze de kleine selectie. Veel jaren tachtig muziek, valt haar op. Toto, Duran Duran, Genisis. Verzamel Hits, maar ook hedendaagse Nederlandstalige rap als Ali B en Yes-R.

Niet verkeerd, maar ze houdt het nu liever bij de radio.

Dat stille wateren diepe gronden hebben blijkt al snel wanneer eenmaal thuisgekomen Nadja de voordeur achter zich sluit en zich naar hem omdraait om hem te kussen.

Kalm doch intens kust hij haar terug waarbij hij haar stevig bij haar haren pakt en zijn warme zachte tong tegen de hare drukt.

Kronkelend als een slang drukt ze zich opgewonden tegen hem aan. Al heftig zoenend ontdoet Kaj haar van haar topje en bewegen  haar handen als vanzelf naar Kaj’s kruis. Ongeduldig ritst ze zijn broek open die hij zelf in één ruk tegelijk met zijn boxer verder naar beneden stroopt. Wanneer ze zijn warme, harde erectie vochtig kopjes voelt geven tegen haar onderbuik kan ze zich niet langer beheersen.

‘Neem me, Kaj. Nu….!’

Amerika

Weerloos liggend onder zijn zware, sterke lichaam laat ze, bij wijze van totale onderwerping haar armen langs haar hoofd rusten op de vloer. Kaj begrijpt direct wat ze van hem verlangt.

Terwijl hij haar onafgebroken blijft aankijken en haar door middel van keiharde stoten laat voelen wie hier de baas is, grijpt hij met beide handen haar polsen vast zodat ze niets anders kan dan hem – al terug starend in zijn dwingende ogen – zijn gang te laten gaan en op het ritme dat hij bepaalt mee te bewegen.

Hoewel het kort maar krachtig is, weet Nadja direct: dit mag zeker niet bij deze ene keer blijven!

Maar helaas voor haar is dit wel degelijk het geval. Ze zal hem zelfs niet meer kunnen zien. Wanneer ze een half uur later enigszins moe maar voldaan met hun handen ineen gestrengeld naast elkaar liggen komt het hoge woord eruit. Kaj vertrekt volgende week voor minstens een jaar naar Amerika. En hoewel Nadja hem zonder erbij na te denken belooft op hem te wachten, wijst hij haar aanbod resoluut af.

‘Ik zou het graag willen, maar het zal nergens toe leiden… Owner of a lonely heart, is much better than owner of a broken heart’ citeert hij de band Yes.

Nadja heeft ter plekke een enorme schijthekel aan dat nummer.

Als het buiten langzaam licht wordt, de vogeltjes in de bomen ontwaken en het verkeer in de drukke straat weer langzaam op gang komt ligt ze, nadat ze de verhitte vrijpartij nog twee keer dunnetjes hebben over gedaan, nog steeds in zijn armen op de vloer.

Waar ze hier eerder nog helemaal in extase was, ligt ze nu te vechten tegen haar tranen. Hoe belachelijk is het dat een man die ze amper zes uur kent zulke sterke gevoelens in haar losmaakt?

Nr. 8

Wanneer het onvermijdelijke moment zich aandient en Kaj na de zoveelste uitgebreide afscheidskus dan toch is vertrokken, loopt Nadja met een steen in haar maag als een zombie naar haar slaapkamer om nog even wat te slapen.

Het is bloedheet onder het dekbed. Te heet. Ze besluit onder een laken te gaan liggen in de hoop nog even weg te kunnen doezelen. Pfff… warm!

Als ze opstaat en weer naar de keuken loopt om koffie te zetten, ziet ze plotseling op tafel een CD’tje liggen met een gele post-it waarop staat: “Nr 8. Miss you already. K.”

Als ze het nummer afspeelt en de klanken van  ‘Say a prayer’ van Duran Duran haar kamer vullen, barst ze spontaan in huilen uit.

And you wanted to dance so I asked you to dance

But fear is in your soul

Some people call it a one night stand but we can call it paradise

Inmiddels is het 11 uur ’s ochtends, het is nu alweer bloedheet. Ze zit in haar BH met een kop koffie op de bank nog bij te komen, als ze wordt opgeschrikt door het schrille geluid van de deurbel.

Ze heeft totaal  geen zin in bezoek. Van wie dan ook…